Because of Typhoon Glenda

July 16

Magdamag kaming hindi makatulog. Around 2am naramdaman na namin ang malakas na hangin at dahil sa sobrang lakas, parang mababasag na ang bintana namin. When we checked some part of the house grabe may mga nakapasok ng tubig. So habang bumaba si hubby sa may hagdan, hindi nya napansin na may tubig na pala at bigla syang nadulas at ang ulo nya ay tumama sa dulo ng hagdan.

While, I am cleaning our bedroom at medyo nahihirapan na ako kasi madilim na at meron lang kaming flashlights, nagulat na lang ako na umakyat sya at sinabi nya na nadulas sya at nakita ko dumudugo na ang ulo nya. Agad agad ko syang dinala sa CR at pinunasan ko ang ulo nya. Nakita ko may maliit na cut at agad naman nagclot. Pero nong nakita nya ang dugo, namutla sya. Takot kasi talaga sya sa dugo kaya nga hindi sya sumasama sa Operating Room kapag nanganganak ako kasi daw baka sya pa ang maunang himatayin.

Umupo sya sa bed at sabi nya dalhin ko na daw sya Doctor. Dios Ko! Ako ang magdadrive! nakakaloka..

So iyon nagmadali akong magbihis at kinuha whatever cash na meron ako sa wallet at hinanap ang car key. Si hubby nakaready na agad. Ako pa ang mabagal. Parang gusto ko pang magsuot ng contact lens, magjacket o kaya mag make up kaso nakikita ko na natatakot na sya so wala na akong ibang ginawa. Hindi ako nagdala ng bag. Basta nilagay ko na lang sa bulsa ko ang pera at ang cellphone ko.

Paglabas ko ng bahay, grabe sobrang lakas ng hangin at ang lamig. Parang gusto ko ulit umakyat at kumuha ng jacket pero hindi na.. tiniis ko na.

Sumakay na kami at sa likod ko na pinaupo si hubby. Grabe halos foggy na ang paningin ko. Nanginginig ako habang nagdadrive. Ang daming nagkalat na puno sa daan at natatakot ako na baka may matumbang poste o kaya puno habang nasa daan kami. Feeling ko ang tagal tagal ko bago nakarating sa Hospital samantalang 15minute ride lang ang hospital sa amin.

Pagdating namin sa hospital, ayon interview muna kay hubby tapos tiningnan nila ang sugat. Mababaw lang daw. Nagprepare na sila para tahiin ang sugat samantalang ako gusto ko ng humigop ng mainit na sabaw dahil sobrang lamig talaga.

Hindi din na xray si hubby kasi walang kuryente, nakagenerator lang ang hospital.

 

 

After 2 hours ay nakalabas na rin kami sa hospital at grabe na talaga, gutom na gutom na kami, pero wala naman kaming mabilhan kasi sarado lahat at ang ibang area ay hindi passable dahil may baha na rin kaya umuwi na lang kami sa bahay at humigop ng hot choco.

Most of the time worried ako kung ok lang si hubby. Hindi na ako tumigil kakadasal ng Hail Mary. Kapag natutulog sya, ginigising ko sya every 2 hours. Wala pa ring kuryente that time kaya panay ang paypay ko sa mga anak ko. Si Xavier, galit na galit na, tinitigan na nya ang aircon. Nagtataka siguro bakit hindi namin binubuksan.

 

Keeping the Spirits Alive

I watched the news everyday and it is really heartbreaking. I know the feeling of how it feels to lose a child and I really can’t imagine how they deal with it now. I wish I can do something better. I wish to God that in this situation they will still find strength to move on and believe that they are never forgotten.

To Anderson Cooper, thank you for being with us during this moment. You help us share what is needed to be share and to let the world know the real situation here in the Philippines. In every report you’ve made, I can deeply feel how you sympathize with us. Thank you very much for coming to our country.

Help the Yolanda Victims

As I am watching the News about Yolanda victims in Tacloban and in some other parts in Visayas. I really got affected to the babies who don’t have enough milk supply. I wanted to send them milk but I don’t have enough. If you can share a little bit maybe we can send more milk to the babies.

If you are willing to help you can send your donation through this link:



Thank you very much!